شاعر معاصر لک(لک میر)

کیومرث امیری کله جوبی را بیشتر با تخلصِ معروفش «لک امیر» می شناسند،

شاعری شیرین کلام که آوازه ی دکلمه های زیبا و دلنشین «لکی» اش مدتی است دیار مادری اش (منطقه ی لکستان) را درنوردیده، و

 حال مخاطبانی به وسعت گستره ی فرهنگی ایران زمین پیدا کرده است. کلمات و واژه های او هر چند برگرفته از گویش «لکی» است، ولی او با بهره گیری از همین گویش محلی به توصیف مفاهیم ملی و اسطوره ای نام آشنایی همچون: «ایران»، «زرتشت»، «کوروش»، «بیستون»، «رستم» و «سیاوش» پرداخته است و شاید همین نکته نقطه ی تمایز او با دیگر قوم گراها باشد. «لک امیر» سخت دلبسته ی تاریخ و فرهنگِ قوم و دیار خویش است و باعشق، سخن از آن ها می گوید، اما در این راه نه تنها ره به افراط نبرده و چنگی بر صورت ملیت خویش نکشیده، بلکه روی ماه هویت ایرانی خویش را نیز بوسیده است. اشعار «لک امیر» بسیار حماسی و غرور انگیزند و واژه هایش، شور و حال سرزمین بکر و افسانه ای «لکستان» را دارند، واژه هایی اصیل و ناب که با کمک آن ها فراز و نشیب های تاریخ و فرهنگ ایران زمین را به زیبایی هرچه تمام به نظم کشیده است.

 این نویسنده و شاعر «لک زبان» با کارهای خود تلاش کرده علایق بومی و محلی «لک» ها را تبدیل به دغدغه هایی ملی کند و در این راه به موفقیت هایی نیز دست پیدا کرده است. «لک امیر» در یک نگاه «لک امیر» متولد نوزدهم شهریور ماه سال 1338 در روستای «کُله جوب» از توابع بخش «سرفیروزآباد» کرمانشاه است. پدرش از طایفه ی «پیره وند» است، طایفه ای که زیستگاه سنتی آن بیشتر در منطقه هلیلان است.

باتشکر ازگرداورنده مطلب اقای مهدی کرمی جهت همکاری و ترویج فرهنگ لکی